Се мотало зајчето низ шумата и оп – пронашло пушка. Одлучило да ја преземе власта. Отишло кај лавот и извикало:
– Лавче, горе рацете!
– Зајко, да не си се мрднал со умот?
– Рацете горе, ќе пукам!
– Зајко, не се зафркавај со мене! – И полека ги кренал рацете.
– Лавче, легни на земјата!
– Зајко, ајде да ја запреме играта?
– Лежи, инаку ќе ти ја разнесам главата!
Лавот легнал на земјата.
– Ова огромно гомно го гледаш ли? – Извикал зајакот.
– Да, слонот го создаде утрово.
– Почнувај да го јадеш!
– Зајко, јас сум цар на шумата. Нема да го јадам тоа.
– Тогаш ќе пукам!
– Пукај!
Клик! Пушката била празна. Уплашено зајакот рекол:
– Лавче, ако не планираш да го јадеш, ќе може ли јас да го лапнам? Многу сум гладен!
