Се договоривме со еден другар да одиме да собираме печурки, бидејќи луѓето веќе почнаа да носат вргањ, а јас им завидував. Отидовме во блиската шума на неколку часа за да донесеме дома малку деликатес за јадење.
На патот кон „нашето место“ има вакви печурки, кои личат на „чадор“. Тоа се срндачи (срндаци или сончарки) и луѓето ги јадат, но но не собираме такви.
Кога стигнавме до местото, на големата полјанка, каде што на растојание од 15-20 метри растат мали смреки, видов неколку дупки.
Огромна дупка, очигледно сега напуштена, бидејќи во близина на влезот имаше ѓубре како кај другите.
И така во радиус од 15 метри…
Лисица е, не е лисица… Но кога ги видовме остатоците од трпезата, бевме сигурни дека во дупката живее лисица. Чија волна е тоа?
И еве и една нога од птица. Кокошка или не, ми изгледа многу голема. Веројатно ја украла од блиското село.
Според скелетот, веројатно ова е птичка.
Изела и еден еж. Се прашувам како?
И зајакот не ја избегнал својата судбина. Прв пат гледам череп на зајак.
А ова личи на куче. Се прашувам дали лисицата може да убие куче и да го изеде?
И печурките, се разбира…
Добри печурки, но чистењето… Јас не ги чистев. Бабата ги чистеше и се намачи.
Вистинско задоволство да се оди наоколу и околу секое дрво да се наоѓаат печурки.
А ова е резултатот. Јас завршив работа за денес 🙂
