Живеел еден праисториски човек во пештера. Еден ден на прагот се појавила жена и му рекла:
– Пушти ме да живеам кај тебе.
– За што си ми?
– Ќе ти ja чистaм пештерата.
– Таа и така си е чиста.
– Ќе ти готвaм.
– Што ќе ми готвиш? Јас пред некој ден си отепав еден мамут, сега само се прибирам во пештерата, фрлам парче месо во огнот и готово…
– Те молам, пушти ме макар и само за една ноќ…
Ја пуштил… утрото излегува пред пештерата, погледнува кон изгрејсонцето, потоа надолу кон својот „алат“… му намигнува и вели:
– Значи еве за што си бил ти, а јас толку години само ореви кршам со тебе…
