Монте Кали е невообичаено обележје во малиот град Херингер во источен Хесен, Германија. Овој голем рид не содржи ништо друго освен натриум хлорид или обична готварска сол, што е нус-производ на ископувањето на калиумски ѓубрива.
Повеќе од 100 години рударството е главна индустрија во регионот. Започнало со ископувањата на Wintershall за поташ, во 1903 година, а денес е најголемиот рудник за поташ во светот.
Од рударството на поташ произлегува мешавина од поташ и натриум хлорид, со калиум помеѓу 20% и 35%. Така, за секој тон на поташ, се произведуваат неколку тони натриум хлорид. Ова се фрла на неколку локации низ целиот регион. Депониите содржат до 96% натриум хлорид.
Монте Кали почнала да расте во 1973 година и тука хемиската компанија К+ С го депонирала натриум хлоридот. Ридот се издига над 200 метри над околното земјиште, а од јануари 2014 година покрива површина од 93 хектари. Таа содржи приближно 188 милиони тони сол, така што се додаваат 900 тони секој час и 6,4 милиони тони годишно.
Се наоѓа до границата со државата Тирингија, Монте Кали е популарна атракција. Локалните жители ја нарекуваат „Калиманџаро“, игра на зборови помеѓу Кали (скратено од Kalisalz, Германски збор за поташ) и познатиот вулкански врв Килиманџаро. Секоја година повеќе од 10.000 посетители се искачуваат на вештачката планина.
Но, Монте Кали и другите вакви ридови во регионот се еколошки деструктивни. Огромната количина сол се влева во почвата, во реките и во подземните води. Околната почва станува практично неплодна и таму можат да растат само неколку халофитни растенија отпорни на сол. Реката Вера исто така станала непожелна средина за слатководни организми.
