Се среќаваат две пријателки. Едната е многу тажна.
– Што се случило? – Прашува другата.
– Мажот ми многу ме нервира. Пие како свиња. Тој не може да се откаже дури и ако сака.
– Има начин. Не грижи се. Слушнав дека во соседното село имало ковач. Не знам што прави, но некако го кодира пијаницата и тој престанува да пие. Многу жени се задоволни што ги излекуваа своите мажи од алкохолизам. Само одведи го сопругот во ковачницата и однеси едно шише со ракија!
Жената ја послушала нејзината пријателка и го одвела нејзиниот сопруг кај ковачот од соседното село. Ковачот го зел шишето со ракија и се затвориле со мажот во подрумот. Таму тој турил по една чаша. Ги испиле. Турил уште по една и пијаницата почнало да го фаќа. Ковачот турил и трета чаша и мажот почнал одвај да стои на нозе. Ковачот тогаш му ги спуштил панталоните и го обработил многу добро. Потоа му шепнал на уво:
– Е сега си кодиран. Ако од сега па натаму се напиеш само една чаша, целото село ќе разбере како сум те кодирал.
Поминала една година, поминала и втора, човекот трезен, капка алкохол не пивнува. Третата година веќе почнало да му се пие ѕверски, но пак не се осмелувал да стави капка во устата. Еден ден човекот одел кон соседното село и крај патот го гледа ковачот како спие, камен пијан. Човекот погледнал лево – десно. Потоа се наместил зад ковачот, му ги спуштил панталоните и го обработил многу добро. Потоа си ја избришал потта од челото и рекол:
– О! Фала му на Бога! Се одкодирав!
