Темпото на модерниот живот со сигурност секој од нас го приморало да каже: „Сакам да сум на најосаменото и најизолираното место на Земјата!“ Сите повремено сакаме да избегаме од секојдневниот стрес и да се преселиме во место каде што сме апсолутно сами. Иако понекогаш се изразуваме со „најосаменото место“ во метафорична смисла, овој израз има и буквално значење. Станува збор за „Поинт Немо“, исто така наречен „полот на недостапноста“.
Ова место претставува географска точка во Тихиот Океан. Гледајќи го неговото име, исто така можете да се поврзете со капетанот Немо, херојот на францускиот писател Жил Верн. За да стигнете до ова место, треба да патувате точно 2689 километри од најблиското копно. Во конкретниот случај, тоа се островите Моту Нуи, Дусие и Махер, во зависност од насоката.
Ако сакате да поминете некое време на брегот на точката Немо додека се восхитувате на брановите, сосема сами, ќе мораме да Ве разочараме. Не постои земја во оваа точка, таа се наоѓа во средината на океанот. Па, ако се качите на брод и одите таму, веројатно ќе можете само да се фалите дека сте ја посетиле таа точка.
Во случај да се најдете во близина на оваа точка, копното нема да биде најблиската работа до Вас, туку астронаутите на Меѓународната вселенска станица. Тие се движат „само“ 400 километри над земјата, така што тие ќе бидат најблиску до Вас во светот во тоа време. Тука ќе се запрашате: „Добро, но дали може да се замине на оддалечена локација, на која сепак ќе има копно?“
Во тој случај, можете да одите, на пример, кон архипелагот Тристан да Куња. Тој е едно од најдобро скриени места на планетата, каде сепак живеат луѓе. Со гордост наречен „најоддалечениот остров на Земјата“, Тристан да Куња е дом на речиси 300 луѓе. Најблиското населеното место до него се наоѓа на околу две илјади километри, поради што дефинитивно треба да се обезбедите со брод или авион, ако сакате да живеете таму, затоа што никогаш не се знае кога ќе Ви затреба цивилизацијата.
Ова се два интересни предлози за луѓето кои едноставно се уморни од сè и секого. сите некогаш сме мечтаеле за вакво место, но прашањето е колку можеме да издржиме во таква средина? Никогаш не се знае, кога цивилизацијата повторно ќе почне да ни недостасува.
