Се враќав од работа и го видов ова ливче залепено на влезот од зградата. Решив да направам добро дело и да и помогнам на госпоѓата со 500 денари, иако јас не сум наоѓачот. Заѕвонив на вратата, ми отвори стара бабичка, а кога и ги подадов парите одби да ги земе. Со солзи во очите ми раскажа дека излегла да си купи леб и на касата парите и ги немало. Веројатно и испаднале кога ја заклучувала вратата. Излезе дека во последните неколку часа јас сум шестиот „чесен пронаоѓач“ од соседите кој ги нашол „нејзините пари“.
Горд сум што во Македонија сеуште има чесни луѓе.
