На почетокот на минатиот век, кога авијацијата сè уште била во повој, еден Германец по име Јулиус Нојбронер поднел патент за нов изум – минијатурна камера која може да биде врзана за градите на гулаб, така што птицата би можела да лета и да фотографира од воздух.
Јулиус бил аптекар кој вработил гулаби за да доставува лекови во санаториум во близина на неговиот роден град Кронберг, близу Франкфурт. Тој ги правел лековите, а потоа ги доставувал.
Јулиус Нојбронер (1914)
Аптекарството била семејна професија на семејството Нојбронер. Неговиот татко бил аптекар, а исто така и неговиот дедо. Во тие денови, домашните гулаби биле широко користени за носење пораки и мали резерви. Тоа била идеја на таткото на Џулиус да ги користи гулабите за да добиваат рецепти од санаториумот и да испраѓаат лекови набрзина- практика која траела повеќе од половина век додека санаториум не се затворил.
Еден ден, Јулиус пуштил гулаб на итна задача, но тој не се вратил. Кога поминале неколку денови и сè уште не постоел никаков знак за птицата, тој претпоставил дека гулабот е изгубен или, пак, бил фатен и убиен од предатори. Еден месец подоцна, изгубениот гласник неочекувано се појавил. Птицата била добро нахранета, што го натерало Јулиус да почне да размислува: Каде била? Кој ја хранел?
Тој одлучил дека ќе започне со следење на идните патувања на неговите гулаби.
Како страстен фотограф-аматер, не му било потребно многу време за да креира минијатурен дрвен фотоапарат кој го ставал на градите на гулабите со помош на ремен и алуминиумски оклоп. Пневматичниот систем во камерата го отварал капакот во одредени интервали и правел 30 експозиции во еден лет. Целиот модел тежел не повеќе од 75 грама – максималното оптоварување на кое биле обучени гулабите за носење.
Фотографиите биле толку добри што Јулиус почнал да прави повеќе модели. Еден систем, на пример, еден бил опремен со две леќи кои посочувале во спротивни насоки. Уште еден правел стереоскопски фотографии. На крајот, тој аплицирал за патент, но канцеларијата за патент ја отфрлила неговата апликација наведувајќи дека таков уред е невозможен бидејќи верувале дека гулабот не може да ја носи тежината на камерата. Но, кога Јулиус ги презентирал фотографиите од неговите гулаби, патентот бил издаден во 1908 година.
Технологијата наскоро била адаптирана за употреба за време на Првата светска војна, и покрај достапноста на надзорни авиони. Гулабите привлекувале помалку внимание, можеле да фотографираат непријателски локации од пониска височина и биле видливо „отпорни“ на експлозии на бојното поле.
Технолгијата продолжила да се користи и во Втората светска војна. Германската војска развила камера која можела да прави 200 фотографии за време на еден лет. Фотографиите од гулаби останале во употреба дури до 1970-тите, кога ЦИА разви камера за гулаби на батерии, иако деталите за употребата на фотоапаратот сè уште се класифицирани.
Фотографија од Франкфурт.
Бонус факт: Што се случило со гулабот кој бил изчезнат еден месец? Го чувал готвач во ресторан 20 километри оддалечен од градот на Јулиус.
Отсекогаш ве мачеле големите прашања? Верувате дека светот не е толку едноставен и дека постојат и работи кои не ги гледаме? На вистинското место сте. Посетете го каналот Мистерии и урбани легенди.
