Витиер е опкружен со планини, водопади и водена површина. Субарктичката клима го прави највлажниот град во САД: 5,024 мм дожд паѓаат таму годишно, а ветерот може да достигне 100 км на час.
Овој град во Алјаска зафаќа 51 километар квадратен и во него живеат 2014 луѓе и сите живеат во една иста зграда.
Местото го добива своето име во 1915 година
Во близина на градот има глечер, кој во 1915 година бил именуван во чест на поетот Џон Гринфилд Витиер. За време на златната треска, тука биле сместени американски и руски истражувачи. Развојот на градот е тесно поврзан со американската армија.
За време на Втората светска војна, оваа област била избрана да функционира како ледено пристаниште и воен гарнизон. Витиер бил на одредено растојание од другите населби и транспортната инфраструктура, па морале да постават тунел. Воениот објект, пристаништето и железничката пруга го формирале Камп Саливан во 1943 година, кој бил користен до 1960 година.
Државата имала големи планови да создаде воена база во Витиер
За време на Студената војна, тука се изградиле области за домување и рекреација за 1.000 луѓе. Во 50-тите години се појавиле 2 згради. Првата – зградата Бакнер – сега е напуштена, но втората – кулите Бегич – сè уште е во употреба и денес. Двете згради требало да станат дел од голем воен комплекс и било планирано да се изградат уште 8 вакви структури за потребите на армијата.
Пресврт во историјата на градот се случил на 27 март 1964 година кога се случил големиот земјотрес на Алјаска. Неговата величина се проценува на 9,2 степени, а потресот предизвикал цунами. Тогаш брановите достигнале 13 метри и сериозно го уништиле градот: уништени биле неколку згради на насипот, штетата достигнала 10 милиони американски долари. Поради тоа, 13 жители на градот загинале како резултат на природна непогода.
Непосредно пред заминувањето на војската, се појавиле нови жители
14-катната зградата е изградена во 1957 година и првично била именувана за полковникот Вилијам Волтер Хоџ, кој командувал со 93-от инженерски полк на автопатот Алјаска. Во 1972 година кулите Бегич го добиле сегашното име во чест на членот на Демократската партија Ник Бегич, конгресмен од Алјаска, кој загинал во авионска несреќа во областа. Неговото тело никогаш не било пронајдено.
Единствениот дом во Витиер има 14 спрата и 3 модули, кои се меѓусебно поврзани со бројни ходници, лифтови и скали. Зградата има рамен покрив и правоаголна форма. Од каде потекнува зборот „кула“ во името, па дури и во множина? Факт е дека на северната страна има 2 испакнати модули кои личат на кули.
Зградата изгледа нова, но 60-годишното постоење остава свои траги
Ако погледнете одблизу, можете да ја видите избледената боја. Кога војската била ставена во Витиер, зградите биле загревани од еден центар за греење, а последователно секој дом требал да има свој систем за греење. Отпрвин, откако заминала војската, 2 котли давале топлина, но до 2015 година работел само еден од нив.
Малку повеќе од 200 луѓе живеат во кулите Бегич, а децата влегуваат во училиштето преку тунел поради тешки временски услови.
Ова е целата популација на градот. Покрај становите, има пошта, методистичка црква, неколку продавници, продавниц за облека, полициска станица, градски хол, болница, па дури и мал хотел. Во Витиер има 2 игралишта: едното од нив е отворено само во текот на летото, а второто е под покривот – временските услови не дозволуваат секогаш малите државјани да одат мирно на улица. Во дождливите денови, тие одат на училиште преку посебен тунел.
Пристаништето е одвоено од станбената зграда и објектите за складирање со железница, можете да влезете во неа преку тунелот. Патем, во 50-60-тите имало многу повеќе тунели, некои од нив воделе кон воената единица, но сега подземните премини се блокирани така што љубителите на индустрискиот туризам и авантурите не одат таму.
