Лентата за маскирање и целофан лентата се користат во секое домаќинство, етикетите се користат од секоја продавница, додека Слинки играчките се продаваат во секоја продавница за играчки – тешко дека некој од нас некогаш престана да се прашува како овие едноставни предмети се создадени.
Тие се родени благодарение на неверојатната посветеност на неколку непознати инженери, додека самиот процес на измислување е полн со моменти што лесно можат да станат заговор за возбудлив филм или интригантна драма.
1. Етикета
Во 1873 година, Френк Вулворт, кој само што завршил со студиите на бизнис колеџ, почнал да работи како продавач. Тој бил многу срамежлив и пелтечел и се заледувал секој пат кога ќе му се обрател купувач. Сопственикот на продавницата, г-дин Мур решил еден ден да го остави Френк сам. Покрај тоа, Френк бил одговорен за дневниот приход на продавницата, во спротивно, господинот Мур ќе го отпушти.
Френк почнал да трепери од помислата дека ќе треба да комуницира со купувачите цел ден и решил претходната вечер на сите производи да стави картички со цените, а застарената стока добила ливче на кои пишувало „Сѐ за 5 центи“.
Многу на негово изненадување, на купувачите им се допаднала оваа идеја – меѓу нив имало многу срамежливи луѓе. Додека застарената стока била продадена во рок од неколку часа. Френк успеал да заработи приход од 6 дена за само еден ден. Откако се вратил, сопственикот на продавницата бил шокиран и почнал редовно да ги користи ценовните ознаки. Тој, исто така, му понудил можност на Френк да отвори своја продавница, па дури и му позајмил 300 долари.
Френк отворил своја продавница „Five-and-Dime“, потоа и уште една и бизнисот му цветал. Подоцна одлучил да ги декорира продавниците за Божиќните празници за луѓето да трошат повеќе, а и оваа идеја му успеала.
Во текот на неколку децении, Вулворт стана толку богат што успеа да го изградил највисокиот облакодер на светот во тоа време во Њујорк – 55-катна зграда наречена зграда Вулворт. Креаторот на ценовните ознаки починал во 1919 година, на возраст од 66 години, од болест на жолчното кесе.
2. Слинки
Ричард Томпсон Џејмс ги покажувал своите креативни способности уште од детството, кога создавал играчки за себе. Кога пораснал, дипломирал поморски инженеринг и се вработил како канцелариски работник во бродоградилиштето William Cramp & Sons во Филаделфија, каде што креирал опрема за подморници и воени бродови.
Еднаш на топол ден во 1943 година, тој развивал систем за суспензија и стабилизација на чувствителни бродски инструменти на бродот. Потоа, еден момент, Џејмс направил несмасен пресврт и му паднала кутија со резервни делови од горната полица. Кога Ричард се наведнал за да ги собере расфрланите делови, една пружина почнала да се „шета“ по масата и куп книги и застанала на земјата.
На инженерот му се допаднала играчката и си си направил иста таква и за дома. Џејмс позајмил 500 долари, отворил своја сопствена компанија и ги произвел првите 400 играчки спакувани во обична хартија. Неколку месеци никој не ги купувал играчките па затоа тој решил да отиде во продавницата и лично да им објаснува на луѓето како функционира играчката. За 1,5 час ги продал сите 400 за по 1 долар, а во наредните недели продал 20.000 слинки пружини.
Тој продал повеќе од 100 милиони играчки за $ 1 во текот на следните 2 години. Неговата компанија остварила огромен профит. Сепак, во исто време, пронаоѓачот постепено станувал се повеќе и повеќе социјално изолиран. Не бил повеќе заинтересиран за пари. Тој, исто така, престанал да учествува во воспитувањето на своите 6 деца и почнал да ја лаже својата сопруга. Кога дознала сфатила дека тој почнал да троши повеќе време со исповедникот во црквата.
Подоцна се покажа дека тајно го дал речиси целиот свој заработен приход на евангелистички религиозни групи. Конечно, во февруари 1960 година, Џејмс заминал за пустината во Боливија без никакво објаснување, и тој се приклучил кон секта и ги прекинал сите врски со надворешниот свет. Сопственикот на Slinky починал некаде во Боливија во 1974 година, на возраст од 56 години.
3. Долна облека Victoria’s Secret
Во доцните 1960-ти, Рој Рејмонд, кој дипломирал на Стенфорд, одлучил да купи подарок за неговата сопруга и отишол во продавница во потрага по сет прекрасна долна облека. Сепак долната облека се состоела од огромни цветни парчиња, а вработените биле обучени да услужуваат само жени, па ова било прилично лошо искуство за него и не купил ништо.
По ова искуство, Рој одлучил да отвори своја продавница за долна облека каде што машките купувачи би се чувствувале пријатно. Во текот на следните 8 години, Рејмонд го проучувал пазарот на долна облека и одлучил да се фокусира на производи од чипка и полнети градници. Во 1977 година, тој позајмил 40.000 долари од неговите родители и истиот износ од другите роднини и ја отворил својата прва продавница, наречена Victoria’s Secret. Тој заработил 500.000 долари во првата година.
Рејмонд почнал да продава производи со помош на каталози и направил вистинска револуција во продажбата на долна облека. Во 1982 година, неговите 6 продавници му донеле 6 милиони долари приходи. Сепак тој решил да ја продаде својата компанија на Лесли Векснер, креаторот на синџирот на трговски продавници Limited, за еден милион долари. Тој подоцна го направил овој бренд еден од водечките брендови на пазарот.
Во 1984 година, Рејмонд основал детска продавница наречена „Судбина на моето дете“, која банкротирала 2 години подоцна. По неколку неуспешни нови бизниси, Рејмонд извршил самоубиство во август 1993 година со скокање од мостот Голден Гејт.
4. Леб на парчиња
Во 1912 година, американски маж од германско потекло, Ото Рохведер, поседувал 3 продавници за накит. Но него не го интеренсирал накитот туку машините. Еднаш тој слушнал разговор на неколку домаќинки кои објаснувале колку ги мрзи да го сечат лебот наутро за целото семејство. Тој добил инспирација и решил да создаде машина за сечење на леб која би се користела во пекарите.
Тој во 1916 година ги продал сите свои продавници и почнал да прави скици и прототипови. Тој успеал да ја конструира и првата машина, но за жал складиштето каде што работел било опфатено од пожар и сте негови креации и вложувања биле изгубени.
Тој 10 години работел како чувар и повторно ја градел машината. Но, откако ја направил никој не сакал да ја купи затоа што ја сметале за банален изум. Тој му ја подарил на неговиот пријател кој имал пекара која била пред банкрот. Новиот производ станал неверојатно популарен, а продажбата на леб во Пекарата се зголемила за 2.000%. До 1933 година, речиси секоја почитувана пекара имала барем една од машините.
Уморен од успехот Ото го продал патентот на Micro-Westco и ја заземал позицијата на потпретседател за продажба во одделот за пекарски машини додека не се пензионирал.
5. Лента за маскирање
Во 1920-тите, компанијата 3М произведувала брусна хартија и 22-годишниот инженер по име Ричард Дру имал најниска плата. Него го праќале во локалните салони за автомобили и механичари за да ја продава хартијата. Тој забележал дека на мајторите им ја треба хартијат затоа што не можат соодветно да ги фарбаат автомобилите во различни бои и така ја отстрануваат бојата.
Така на Ричард му текнало да направи леплива лента која нема да остава траги откако ќе биде одлепена. Ричард немал никакво знаење во областа на создавање леплива лента во тоа време. Но, почнал да спроведува експерименти со растителни масла, ленено семе, смоли, глицерин и други состојки. По 2 години испитувања, нашол идеална формула.
Првично, неговиот шеф не го ценел пронајдокот. Но, кога лентата се здобила со популарност тој одлучил да отвори лабораторија за експерименти. Додека работел таму, Дру создал транспарентна леплива лента направена од целофан за помалку од една година. Години подоцна, овој производ ѝ донел на компанијата 3 милиони милијарди долари.
Отсекогаш ве мачеле големите прашања? Верувате дека светот не е толку едноставен и дека постојат и работи кои не ги гледаме? На вистинското место сте. Посетете го каналот Мистерии и урбани легенди.
