Геноцид – неизбришлива дамка во историјата на човештвото. Холокаустот, една од манифестациите на геноцидот, скоро ја уништи целата еврејска нација.И во позадината на овој кошмар, секоја приказна на секое еврејско семејство е вредна, каде што контактот со нацистите доведувал до трагични последици.
Ние ќе ви раскажеме за фотографијата која стана еден вид симбол на неагресивен отпор кон нацистичката идеологија, тивка манифестација на протест.
Еве ја и самата фотографија. Град Кил, Германија, 1932. На прозорецот на семејството на рабинот Познер стои Ханука. Ова е светилник, кој се осветлува кај Евреите за време на Ханука – еден од главните празници. Огнот на неговите свеќи ја симболизира светлината на храмот во Ерусалим, па затоа е многу важен симбол на еврејската вера.
Рабинот Акива Познер бил доктор на филозофските науки на Универзитетот во Хале-Витенберг, а од 1924 до 1933 година бил последен рабин на заедницата на Кил. Во тоа време нацистите веќе биле сериозна политичка сила во Германија, а антисемитизмот станал еден од најсилните мотори на политиката на тоа време. Евреите веќе почнале да бидат угнетуваат силно, но Акива и неговата сопруга Рехел продолжиле да ги следат традициите на своите предци, и покрај сè.
На задната страна на фотографијата:
„Ханука-5692 (1932). Знамето вели: ‘Евреи умрете’. ‘Евреи живејте вечно’, одговараат свеќите.“
Сопругата на Работинот ја направила самата фотографија. Таа ја испратила фотографијата во локален весник, каде фотографијата подоцна била објавена, а потоа испратена до сите еврејски весници во земјата. Само една година подоцна, нацистите дошле на власт, а Евреите од Кил биле во смртна опасност. Семејството Познер веднаш одлучило да избега. Пред да заминат од градот, тие ги убедиле своите соседи, пријатели и роднини да го следат нивниот пример. Овој совет помогнал да се спасат животите на околу 500 Евреи од Кил, кои веднаш заминале со семејството Познер.
По војната, фотографија на Ханука против нацистичкото знаме била изложена во Музејот на холокаустот во градот Берлин. Но, долго време не било познато името на авторот, ниту неговата судбина.
Персоналот на израелскиот меморијален центар успеал да дојде до внуката на Акива и Рахел. Она што најмногу ги израдувало е што Хануката била сѐ уште во сопственост на семејството Познер. Тие го предадоа симболот на еврејскиот народ во музејот, но за празникот повторно ќе си го земат дома.
