Возрасните, како и децата, периодично се интеренсираат за прашањата од категоријата „Што, каде и зошто?“
Но понекогаш немаме време веднаш да го дознаеме одговорот и забораваме на нив, а како резултат на тоа, се лишуваме од можноста да дознаеме нешто ново за нашиот свет и да ги прошириме нашите хоризонти.
1. Од каде потекнува митот за сирените?
Наводно сирените живеат во Арктичкиот океан, а исто така луѓето ги виделе и во ирските и шкотските води. Веројатно, во минатото, Белуга китовите комуницирале со суевернитњ морнари, кои биле збунети од нивната „дружељубивост“ и алги кои изгледаат како коса.
2. Дали е можно да се дише во исто време со носот и устата?
Во теорија, ова е можно, ако долго и напорно вежбате. Овој тип на дишење делумно се практикува од музичари и се јавува, на пример, кај јогата. Сепак, природната реакција на телото е кога дишете низ носот, каналот на устата што води до белите дробови е блокиран, и обратно.
3. Зошто некои звуци толку многу нѐ нервираат?
Гребење со ноктите на таблата е традиционално еден од најнепријатните звуци за многу луѓе, исто како и плачот на децата. Но, досега не е познато што уште предизвикува толку многу негативни емоции.
Во една студија од 2006 година, кој беше награден со ИгНобеловата награда, научниците тврдат дека овие фреквенции се многу слични на оние на кои шимпанза пренесува алармен сигнал. Тие претпоставуваа дека со овој аларм од звукот што го должиме на инстинкт, е механизам на заштита од предатори. Но, најубедлива во моментов е претпоставката на невробиолозите дека звуците ја возбудуваат амигдалата – регионот на мозокот, честопати поврзан со искуството од страв.
4. Зошто имаме лош здив во утринските часови?
Кога ја голтаме плунката милиони бактерии и честички од храната, секој пат се измиваат од устата. Мирисот наутро се должи на фактот дека во текот на ноќта имаме помалку плунка во устата и голтаме поретко, соодветно, микробите не се уништуваат, туку, напротив, се размножуваат, се акумулираат и разградуваат.
5. Може ли мозокот да стави крај на меморискиот простор?
Теоретски, меморијата може да се прелее, но до ден денес не е регистриран таков случај. Во нашиот мозок има околу 2 квадрилиони бајти на меморија – ако го споредиме со видео камера тогаш ќе има доволно простор за 300 години.
6. Зошто ни станува смешно кога некој ќе се повреди?
Оваа реакцијата во форма на неконтролирана смеа е банална психолошка одбрана, механизам кој обично се формира уште во детството кога наидуваме на нешто непријатно.
7. Зошто некои песни заглавуваат во нашите глави?
Самата музика треба да биде едноставна, а текстот треба да содржи многу повторувања и да се состои од најкратки и наједноставни рими. Друг важен услов е ритамот, кој треба да биде забавен. Исто така ова може да зависи од емоционалната состојба во која сте се наоѓале додека сте ја слушале песната и кога повторно ќе ги доживеете истите емоции ќе се сетите на неа.
8. Зошто кучињата ја накривуваат главата кога разговараме со нив?
Нашите четириножни пријатели многу добро ги читаат сигналите и најмалите промени во изрази на лицето, јазикот на телото и гласовите. Значи, кога ќе ги карате зошто ги искинале чевлите или среќно ќе прашате дали вашето домашно милениче сака да оди на прошетка, ја навалува главата, за да слушне и ако сака да го разјасни тонот на вашиот глас, изговорените зборови или да ви го види изразот.
9. Зошто мачките сакаат да фрлаат предмети?
Тие не се злобни всушност, ова е само манифестација на предаторски инстинкти. Кога миленичето турка статичен објект на масата со шепа, тоа само ја следи волјата на својот инстинкт, сомневајќи се дека една од овие работи може да стане жив глушец.
10. Зошто не нѐ скокотка кога се скокоткаме сами себе?
За перцепцијата на тактилни информации во мозокот е одговорен соматосензорниот кортекс на хемисферите. Научниците спровеле студија во која тие покажале дека, во обид да се скокоткаме, дополнително го активираме малиот мозок. Тој, пак, учествува во предвидување на дејството, односно, кој сигнал сега ќе се појави на површината на нашата кожа. Потоа, ова предвидување го користи мозокот за да не реагира на допир, па ние не чувствуваме ништо. Слични механизми постојат и во други мозочни системи.
