Млада калуѓерка се исповеда:
– Свети оче, грешна сум.
– Каков е твојот грев, ќерко?
– Ме мачи суетата оче. По неколку пати на ден се погледнувам во огледалото и гледам колку сум убава.
Отецот се поткренува и со љубопитност ѕирка во прозорчето на изповедалната, а потоа вели:
– Можеш да продолжиш, ќерко. Тоа не е грев, тоа е заблуда!
