Првично, зборот „Мара“ (Мора) во словенската митологија онзачувал злобен дух, инкарнација на смртта (оттука и зборот „помор“ за масовно уништување). Подоцна Мара ја изгубила својата поврзаност со смртта, но може да се процени по различни традиции, дека го задржала лошиот карактер и способноста да нанесува зло.
Визуелната перцепција за неа била дека третставува, сениште, дух во женска форма што се појави во куќата. Обично таа била висока жена или, напротив, згрбавена старица, но речиси секогаш со долга, пуштена коса.
Некаде, сепак, Мара беше претставена како убава девојка во бело. Некаде таа е црна, облечена во партали. На некои места ја претставуваат како „домашен дух“, „кикимора“, кој е невидлив и живее во куќата, најчесто околу печката или огништето. Повремено краде различни предмети. Суштествата како Мара ги има во фолклорот на речиси сите словенски народи. Имињата се слични и очигледно доаѓаат од истиот корен. Кај Украинците е Мара, кај Србите и Хрватите – злото Мора, за Полјаците е Кошмар. Кај Русите Мара не претставува толку лош ноќен дух, колку што претставува суштество кое носи негативни промени во животот и ја менува судбината.
Во некои региони, Мара е особена персонификација на разни светлосни состојби на околината во женска форма: исто така, е маглата на пладне и темнината ноќе (мрак). Од 19 до 20 век Мара добива повеќе имиња, како што е Кикимори, Баба Јага, вештерка и така натаму. Во митологијата на народите од Западна Европа, Мара е исто така лош дух, инкарнација на кошмари (па оттука и француското cauchemar, англиското nightmare). Според овие верувања, ноќе таа седнува на градите на луѓето додека спијат и ги задушува. Во средниот век Мара се поврзувала со инкубите и сукубите. Исто така се сметало дека кошмари се испраќаат од вештерки или директно од ѓаволот.
Луѓето секогаш се плашеле од Мара. Во нејзино име ги одразуваат сите темни зборови. Не е случајно што Ј. Р.Х. Толкин во Господарот на прстените го нарекува царството на злото „Мордор“. Во минатото, незапирливата Мара уништувала цели племиња и народи.
За да ја потиснат нејзината злобна сила, извршувале посебни обреди на нејзината кукла од слама. На некоја ширина ставале колец и го украсувале со ленти и венци, а под него ја ставале куклата Мара. Пред неа ставале храна и пијалоци. Потоа ја носеле до најблиската река и ја фрлале, надевајќи се дека на тој начин ќе ги избркаат сите болести, кошмари, па дури и смртта.
Отсекогаш ве мачеле големите прашања? Верувате дека светот не е толку едноставен и дека постојат и работи кои не ги гледаме? На вистинското место сте. Посетете го каналот Мистерии и урбани легенди.
