Си живеела некогаш една многу добра и мудра старица. Во животот имала многу потешкотии, искушенија и проблеми, но сепак таа секој ден сите ги испраќала и пречекувала со насмевка на лицето. Децата кои живееле во нејзиното соседство еднаш ја прашале:
„Здраво, бабо! Твојот живот бил толку тежок, но твојата душа е уште млада и непроменета. Која е твојата тајна?“
Старицата им одговорила: „Секое добро, со кое бев благословена го ставив во моето срце, а секоја лоша работа ја фрлив да ја однесе ветрот. Деца доколку го направев спротивното сега моето срце ќе беше одбележано со тешки и неизлечиви лузни.“
Треба да научиме да ги ставаме добрите работи каде што им е местото, во срцето. А злото да го фрламе да го однесе ветрот, бидејќи не е создадено да биде чувано во нас. Ние мора да научиме како да го отфрлиме.
