Тековните медицински практики имаат тенденција да ги гледаат луѓето со нарушување на свеста – оние во вегетативна или коматозна состојба како невозможни случаи. Но, ново истражување покажува дека не мора да биде повеќе така. Тим од истражувачи и клиничари од Институтот за когнитивни истражувања (ISC), Марк Жанерод, во Лион, Франција, ги вратиле знаците на свест кај 35-годишен маж, кој веќе 15 години бил во вегетативна состојба, преку метод наречен стимулација на вагусниот нерв (VNS).
Се користи за спречување на напади кај оние со епилепсија и за лекување на депресија, VNS испраќа благи импулси на електрична енергија во редовни интервали во мозокот преку вагусниот нерв. Поради тоа што е најдолгиот кранијален нерв, вагусниот нерв го поврзува мозокот со различни делови од телото, дури и од стомакот и е од клучно значење за одржување на одредени суштински функции на телото, како што е будноста и движењето.
Во ова ново истражување, стимулатор на вагусниот нерв бил вграден на градите на пациентот, кој бил во вегетативна состојба поради сообраќајна несреќа, постапка спроведена од Жак Луте и неговиот тим на лекари. По еден месец од VNS, пациентот покажал подобрени способности на одговор. Тој можел да одговори на едноставни наредби, како што е следење на објект со очите или вртење на главата кога ќе го прашаат нешто. Пациентот, исто така, покажал поголем распон на внимание, со тоа што можел да остане буден кога го слушал својот терапевт додека чита книга.
Во исто време, неговата способност да одговори на согледаните „закани“ била обновена. Тој ги отворал очите пошироко, покажувајќи изненадување кога една од главите на испитувачот се приближувала до неговото лице. Разни мозочни тестови, исто така, откриле подобрена активност на мозокот. Во областите на мозокот кои се однесуваат на движење, чувство и свесност, забележано е значително зголемување на сигналната активност на ТЕТА ЕЕГ, што е важно за разликување на вегетативна и минимално свесна состојба.
Во меѓувреме, ПЕТ скенирањето забележало зголемување на метаболичката активност во мозочните кортикални и подкортикални региони, што доведува до подобрување на поврзаноста на нервните функционалности. Накратко, по 15 години од своето постоење во вегетативна состојба, на пациентот му се вратила минимална свест, подвиг кој претходно се сметал за невозможен. Пред ова истражување, се мислеше дека на пациентите кои страдаат од нарушувања на свеста подолго од 12 месеци повеќе не може да им се помогне.
