– Да, учитело – рекол ученикот срдејќи се – но има луѓе на кои лакот им е поудобен и секогаш стрелаат по јасно време и без ветер. Зошто мојата стрела треба да се соочи со толку пречки на патот? Зошто целиот свет се спротивставува на моето движење напред?
– Никогаш не гледај ги другите – се насмевнал учителот – Секој си има свој лак, своја цел и свое сопствено време за стрелање. За некои луѓе погодокот се претвора во чиста среќа, а за други – можност да научат да стрелаат.
Учителот замолчал малку, се наведнал поблиску до ученикот и тивко продолжил.
– А сега ќе ти откријам и една сурова тајна, момче. Маглата не се спушта на земјата за да пречи на твоето стрелање, ветрот не дува само за да ти ја занесе стрелата, а тешкиот лак не е создаден за да те натера да сфатиш колку си слаб. Сето тоа постои само по себе. Ти си решил при тие услови да ја погодиш токму таа цел. Затоа, или престани да се жалиш на тешкотиите и започни да стрелаш, или смири ја гордоста и избери си полесна цел. Таква, која со сигурност ќе ја погодиш.