– Добар ден, господине! Возачката дозвола и сообраќајната ве молам!
По кратко молчење.
– Знаете ли зошто ве запрев?
– Паа… Малку побрзо возев! (Со плашлива насмевка)
– Да, малку… поточно со 237 км а дозволено е 50!!! Хм… (го чита името од документот) Горанеее, брзаме ли за некаде?
– Паа… Другаров Петар (покажува кон патникот од десно)… тој рече дека овој Опел бил конзерва, џабе му бил тјунингот…
– Петар значи!!! Значи и двајцата сте во кошот! Види сега, Горанче, при таа брзина директно ти ја поништувам возачката и колата ќе ти ја земам… Но, да видите дека и јас сум човек, ви давам шанса. Фрлајте ждрепка и едниот доаѓа со мене таму во грмушките…
Горан и Петар се советуваат: „Да е*е, да е*е, колку да е*е? Старичок ми се гледа, може и да не му се крене, а и ако го стегнеш малку задникот, може и да не влезе… треба да се ризикува… без возачка е тешко…
Фрлаат ждрепка и Горан тргнува кон грмушките со наведната глава и бавни чекори…
30 минути подоцна веќе возат. Петар плашливо ја растура незгодната тишина:
– Што се случи…?
– А, ништо… си е*еше човекот…
