Си било едно семејство – татко, мајка, дете и куче. Сложно си живееле, се додека еден ден детето не открило дека кучето има болви.
– Тато, мамо – Истрчало тоа кај нив – кучето има болви! Треба да направиме нешто!
– Ништо нема да правиме! – Рекол таткото, кој бил со модерно размислување – болвите имаат право на постоење, кучето мора да се научи да живее со нив! Го оставиле кучето да си живее со болви, поточно ги оставиле болвите да си прават што сакаат со животното…
По некое време детето забележало и крлежи.
– Тато, мамо! Кучето е целото со крлежи! Треба да му помогнеме!
– Не треба да му помагаме! – Рекол повторно таткото, кој бил умен и демократски маж. Крлежите имаат права, кучето е должно да се научи да живее со нив!
Детето се натажило, бидејќи си го сакало кучето, но немало што да прави – морало да ги почитува вредностите на неговиот татко. Ги оставиле и крлежите да се дебелат мирно од кучето, а тоа веќе било цело искубано и се чешало до крв.
По некое време детето забележало дека кучето слабее, и повторно отишло кај родителите:
– Тато, мамо! Кучето е целото во болви и крлежи и не јаде ништо; освен тоа слабее и се сомневам дека има глисти! Не може ли да направиме нешто? Најдов една фирма на интернет, нудат средства за внатрешно и надворешно чистење…
– Ништо не треба да правиме! – Го прекинал луто таткото – Штом се населиле во него, кучето е должно да им обезбеди на глистите достојни услови за егзистенција. А фирмата за која зборуваш е екстремистичка организација која проповеда омраза!
– Добро де, но не може ли барем да го храниме во куќата, а не на дворот? Уличните кучиња влегуваат и му ја крадат храната – ги замолило детето.
– Не – рекол таткото – Тоа е дискриминација! Уличните кучиња ги имаат истите права како и нашето.
И така ја терале уште некое време, по што кучето умрело, мајката го напуштила таткото, тој пак се преселил да живее со друг маж, а детето разбрало две работи:
1. Организам кој не ги убива паразитите е осуден на пропаст.
2. Маж кој проповеда толеранција е педер.
