Утрово го шетам кучето. Од соседната зграда излегува млад пар татко и мајка плавуша со детска количка.
При разминувањето, кучето лае.
Веројатно се исплаши од количката. Мајката плавуша:
– Не можеш ли да си го скротиш животното! Што се разлаја толку! Ќе го разбуди бебето!
Мажот:
– Потивко! Ти креваш посилна врева од кучето! Ќе го разбудиш!
– Да, бе, јас сум виновна! Тоа сигурно веќе е будно! – И ѕиркаа во количката
– Идиот! Си го заборавил детето дома! – И трча назад кон зградата.
Стоиме и ја гледаме како трча кон влезот – јас, кучето и мажот со бебето во раце.
