Во лабораториските кафези низ САД има стотици шимпанза. Ги држат таму за истражувачки научни цели и поголемиот дел од животот го менуваат во заробеништво, никогаш немајќи можност за општење со другите шимпанза на природан начин. Иако од тие тестови човештвото има полза, за самите животни тоа е тежок и тажен живот.
За среќа, „Хуманото здружение на САД“ се бори на овие шимпанза да им обозможи подобри животи. Како што тие стареат, шимпанзата се пензионираат исто како и луѓето. Само што за шимпанзата пензионирањето значи можност да живеат во природни средини, да се искачуваат на дрвја и да се запознаваат едни со други.
Шимпанзата се преплавени со чувства по првото излегување од заробеништво на слобода.
Повеќето од нив со години ја немаат допрено земјата, и не се сигурни како да реагираат.
Шимпанзата кои ги гледате тука се дел од големо групно пензионеирање. Над сто од нив се пуштени во ова засолниште за шимпанза. Бидејќи толку долго биле во заробеништво, не можат да се вратат во дивината на џунглите, бидејќи многу од нив се стари – некои и над педесет години, што за шимпанзо е одмината возраст. Засолништето е втората најдобра работа за нив, и сега можат да си го живеат остатокот од животот во мир.
По првичниот шок, тие се дружат и запознаваат едни со други.
За првпат шимпанзата имаат можност да се играат и социјализираат во дивина.
