Големиот кинески ѕид најверојатно е најпознатото обележје и национален симбол на Кина. Серијата утврдувања кои се простираат на површина од 21.000 километри се познати со векови, привлекувајќи туристи од целиот свет да зачекорат крај оваа древна структура.
Но, како што минуваат годините, ќе има сѐ помалку и помалку да се види, бидејќи истражувачите утврдиле дека во последните години исчезнале големи делови од ѕидот, како последица на ерозија, распаѓање, па дури и кражба на тули. Еве поглед на тоа зошто ѕидот се намалува и што ќе стори Кина во врска со тоа.
Големиот кинески ѕид всушност е серија на повеќе ѕидови, градени, уништувани и реставрирани во различни периоди на историјата на земјата, при што кај повеќе делови се искористени природни бариери, без да се градат ѕидови. Најпознатите делови од ѕидот коишто сѐ уште стојат биле изградени за време на династијата Минг во 14. век, кој се наоѓа во близина на Пекинг.
Според статија во Пекинг Тајмс, локалните власти велат дека 22 отсто од ѕидот на династијата Минг исчезнал, а 2000 километри, или триесет проценти од целиот ѕид исчезнуваат.
Останала само една третина од 2000-годишниот кинески ѕид. Некои делови од него биле уништени пред повеќе векови. Многу делови се наоѓаат во различен степен на распаѓање, претворајќи се во купишта камења и тули.
Деловите од ѕидот поблиску до областите коишто се повеќе посетувани од туристи се подобро одржувани, но надвор од тие области, постојат т.н. диви ѕидини кадешто распаѓањето најмногу зело замав.
Деловите од ѕидот поблиску до областите коишто се повеќе посетувани од туристи се подобро одржувани, но надвор од тие области, постојат т.н. диви ѕидини кадешто распаѓањето најмногу зело замав.
Во пооддалечените краишта, делови од ѕидот биле редуцирани од песочните бури.
Некои делови од ѕидот се оштетувани и од поавантуристички настроените туристи, коишто не внимаваат на оштетувањата кои ги прават.
Други делови од ѕидот се еродирани од ветерот и дождот за време на бурите.
Во други делови се разграбуваат тули од страни на селаните кои ги употребуваат за нивни приватни градби. Некои од ретките тули на кои има стари натписи се продаваат како артефакти.
Понатаму, ѕидот се оштетува и со графити и друг вид на вандализам. Владата воспоставува зони „слободни од графити“, т.е. кадешто цртањето графити е законски забрането, како начин да се справи со проблемот.
Во 2006 година Кина воспостави регулативни мерки за заштита на Големиот кинески ѕид, но поради неговата големина, нивните примени се тешки, особено во пооддалечените сиромашни региони.
Во други делови самите граѓани вложуваат напор да го реставрираат ѕидот. Фармерот Јанг Јонгфу од Џиајугуан, во провинцијата Гансу, потрошил пет милиони јуани (730.000 евра) и вложил години труд за да реновира неколку стотини метри од ѕидот, претворајќи го тој дел во туристичко одредиште, практично приватизирајќи го и на тој начин доаѓајќи во судир со властите.
Откако го виделе извештајот на Пекинг Тајмс, многу кинески граѓани изразиле голема загриженост за пропаѓањето на нивниот национален симбол, оставајќи иронични критики на социјалните мрежи.
