Клонирањето животни станува вообичаено. Постепено, научниците ги враќаат исчезнатите видови, сонуваат за враќање на мамутот и неандерталецот. Но, што е со диносаурусите?
6. Ние ја пресметуваме потребната комбинација на геномот, избираме слични гени и создаваме сличности со некое битие
Постои метод кој овозможува повторно да се создаде вистинскиот изглед на изумрени суштества со споредување на нивните скелети со остатоците на денешните роднини. Добивајќи 3D модел на древен организам, можно е да се погоди кои гени му ја дадле оваа или онаа физичка особина: големината на главата, должината на опашката или присуството на пердуви.
Во иднина, ќе биде можно да се пресмета кои гени на непосредни роднини можат да бидат дополнети со ДНК на античко суштество. Точно, резултатот нема да биде клон, туку нов вид на животно кое изгледа како изумрен предок. Според најновата анализа на античките остатоци според горенаведениот метод, диносаурусите се сосема различни од суштествата кои ни беа прикажани на училиште. Тие имале повеќе сличности со птиците, отколку со рептилите.
5. Промена на гените на кокошките за да се добие „мини Т-Рекс“
Палеонтологот Џек Хорнер е убеден дека кокошката може да се претвори во диносаурус. Факт е дека кокошките и мисирките се најблиски роднини на популарниот Т-Рекс. Сега тој сака да „чепка“ по ДНК на кокошката за да создаде поебно „пиле“ кое ќе биде слично на диносурусот и ќе има имунитет да живее во нашиот еко-систем.
Постои начин да се активираат гените кај птиците, благодарение на што острите заби повторно се развиваат на клунот, се развива опашката и нозете кои се вообичаени за развојот на диносаурот. Научниците постепено ја уредуваат ДНК на кокошките, програмирајќи го ембрионот за да развијат делови од телото кои биле карактеристични за древните суштества.
4. Клонирање на диносаурус како во филмот Паркот Јура
Денес е познато дека околу 521 година по смртта на организмот почнува деградацијата на ДНК, а по 1,5 милиони години останатите фрагменти стануваат толку кратки што ДНК не може да се прочита. Но, останува мала шанса да се открие целиот сочуван геном или да се развие технологија за обновување на ДНК, без оглед на нејзината возраст. Затоа, со интерес го гледаме истражувањето на Марија Швајцер, која го бара геномот на диносаурусите и се надева на најдоброто.
Барбра Стрејсенд го клонирала нејзиното омилено куче Семи и сега клонот живее со нив. Оваа услуга чини од 50 илјади долари. И покрај високата цена, комерцијалното клонирање станува популарно.
3. Постепено ги „воскреснуваме“ исчезнатите животни и ја користиме ДНК за да ја смениме еволуцијата
Современите технологии овозможуваат враќање на живот на неодамна исчезнатите животни и птици. Успехот бара неоштетен ДНК, чија старост не надминува 500 илјади години, сурогат мајка меѓу живите блиски роднини, погодно еколошко окружување за развој на организмот и малку среќа.
Денес, научниците од Харвард, предводени од генетичарот Џорџ Чурч, се обидуваат да „воскреснат“ мамут со помош на гените на модерните слонови. Всушност, ова е создавање на нов геном. Резултираното животно нема да биде точна, туку слична копија од мамутот.
2. Бараме непознати форми на живот на нашата планета да ги проучуваме механизмите и функциите на гените, да создаваме нови видови и да ги воскреснуваме старите
Зоологот Боб Меј верува дека заедно со нас на Земјата живеат речиси 9 милиони форми на живот и 80% од овие организми сѐ уште не се проучувани од науката.
Набљудувањата на дивата природа ѝ доделуваат нови загатки на науката. На пример, проучувањето на ДНК на октопод даде резулати дека овој вид мекотели не можеле да се појават на нашата планета, бидејќи нивниот развој се случува по пат кој не е својствен за некој друг вид на Земјата.
Друга карактеристика е големиот број на „скокачки“ гени, преку кои октоподите ја уредуваат сопствената РНК низ целиот живот за да се прилагодат на новите услови. Се разбира, октоподите се развиваат на Земјата, но нивните гени не се толку едноставни и тие можат да помогнат не само за враќање во живот на изумрените животни, туку и да ја спасиме светската популација.
1. А што ако ги одмрзнеме оние животни кои останале под мразот?
За да оживее комплексен организам, не е можно само да се одмрзне. Ова прашање се изучува со криобиологија. Иако некои суштества можат да живеат неколку дена во состојба на хибернација, замрзнати. Во моментов, научниците не развиле метод кој ќе помогне да се започне животниот процес во телото, кое долго време е изложено на ниски температури.
Мистерија за науката се црви од Јакутија, замрзнати пред 40 илјади години во регионот на вечен мраз. Неодамна тие воскреснале благодарение на научниците: мразот се стопил, и црвите оживеале. Сепак е тешко да се каже како ќе помине нивната адаптација кон современиот свет: се појавија нови бактерии и вируси, со кои овие црви никогаш не се сретнале.
