Добро познат факт е дека Менделеев го видел својот периоден систем на елементите во неговите соништа. Вреди да се спомене дека тој работел на овој проект многу години, па неговиот сон се чинел како логичен заклучок.
Сепак, некои големи откритија кои ја смениле историјата на светот се случиле сосема случајно.
1. Армиран бетон
На Париската изложба од 1867 година, францускиот градинар Џозеф Моние го претставил својот изум, бетонска саксија со вметнато железо. Џозеф работел во градините Tuileries каде што се грижел за портокали. Во текот на летото растенијата кои се одгледувале во цементни контејнери биле носени надвор, додека во зима биле пренесени во стаклена градина. Контејнерите секогаш испукувале и се кршеле поради флуктуацијата на температурите.
За да ги направи посилни, Мониер почнал да прави експерименти со железна мрежа што ги вградил во бетонските контејнери. За време на неговите експерименти, Мониер забележал дека најтрајните контејнери се оние каде што прачки биле поставени и хоризонтално и вертикално. Можеби слушнал за слични експерименти со бетон и железо, но тој бил првиот кој се обидел да го зајакне бетонот не само со железни прачки, туку со мрежа направена од железо.
2. Нобелова награда
Во 1888 година, Алфред Нобел бил вчудоневиден кога го прочитал сопствениот некролог со наслов „Трговецот на смртта е мртов“, во еден француски весник. Сепак, некрологот бил грешка, бидејќи Лудвиг Нобел, братот на Алфред, бил тој кој почина таа година во една од болниците во Кан.
Кога го прочитал неговиот некролог, пронаоѓачот на динамит се загрижил со наследството што ќе го остави по неговата смрт. Тој не сакал да го нарекуваат „трговец на смртта“ до крајот на времето. Затоа тој одлучил да го промени својот тестамент кој упатувал неговото богатство да се искористи за создавање на серија награди за оние кои ќе му дадат „најголема корист на човештвото“ во разни области на науката.
3. Безбедносно стакло
Во 1903 година, францускиот научник Едвард Бенедиктус работел во својата лабораторија и требал да земе одредени хемикалии од висока полица, кога тој случајно турнал флашичка. Гледајќи надолу кон скршеното стакло, Бенедиктус забележа нешто многу интересно – стаклото не било целосно распарчано, како што очекувал. Наместо тоа, иако стаклото било распукнато и скршено, но сепак ја задржало својата основна форма. Се покажало дека флашата содржела остатоци од целулозен нитрат кој, кога е сув, го заштитува садот однатре.
Во тоа време, автомобилите имале обично стакло на нивните прозорци, а парчињата можеле да му наштетат на возачот и патниците за време на несреќи. Кога Бенедиктус прочитал за друга сообраќајна несреќа во весниците, почнал да експериментира и на крајот измислил безбедносно стакло кое се состоело од две листови стакло со слој целулозен нитрат меѓу нив. Кога се загрева, целулозата се топи и ги залепува стаклените плочи.
Научникот го патентирал овој „сендвич“ што го нарекол Триплекс стакло. Подоцна, Хенри Форд бил првиот кој почнал да го инсталира оваа стакло во неговите автомобили во 1919 година.
4. Радиоактивност
Во 1896 година, францускиот научник Анри Бекерел експериментирал со исто така случајно, откриени и Х-зраци. Тој се обидувал да разбере дали има врска помеѓу Х-зраците и ураниумовите соли. Бекерел користел минерал со ураниум соли во него за неговиот експеримент. Го чувал под сончева светлина некое време, потоа го ставил заедно со метален предмет на фото-плоча каде што по извесно време се појавила одредена „фотографска“ слика. Прецизноста не била толку голема и тој претпоставувал дека проблемот е недоволна сончева светлина и одлучил да почека уште еден сончев ден.
Во понатамошните истражувања на мистериозните „зраци“, била откриена радиоактивност за која Анри Бекерел заедно со Пјер и Марија Кири добиле Нобелова награда во 1903 година.
5. Анестезија
Во 1844 година, Хорас Велс присуствувал на демонстрациите на Гарднер Квинси Колтон, шоумен и хемичар, при што еден локален службеник станал затруен од азотен оксид. Додека бил под влијание, службеникот не реагирал кога ги удирал нозете на дрвена клупа додека скокал наоколу. Следниот ден Велс спровел експеримент на себе со вдишување на азотен оксид и со тоа што неговиот колега му извадил заб. Операцијата била безболна, па лекарот одлучил да го употреби овој гас на своите пациенти.
Кога Велс одлучил да го демонстрира азотниот оксид во акција пред своите колеги, експериментот не успеал, веројатно поради тоа што дозата на гасот била премногу мала. Пациентот извикал и неговите колеги го исмејувале. Неговите понатамошни обиди да го воведат неговиот метод на анестезија, исто така, не успеал. Освен тоа, во тоа време хлороформ и етер биле познати, па азотен оксид бил заборавен некое време.
Во 1848 година, Велс извршил самоубиство, сечејќи ја левата феморална артерија со брич по вдишување на аналгетска доза на хлороформ за да ја намали болката. Речиси 20 години подоцна, Колтон, кој ја започнал историјата на анестезијата, почнал да ја користи Велсовата метода доста успешно, што на крајот се проширила низ цела Америка, а потоа и во Европа.
Бонус: Ботокс
Во 1987 година, д-р Џин Карутерс, офталмолог со седиште во Ванкувер, била пионер во употребата на Ботокс, токсин базиран на ботулизам кој привремено ги парализира мускулите за козметички цели. Препаратот бил инјектиран во жена која боледува од блефароспазма, симптом кој предизвикува недоброволно затворање на очните капаци.
По одредено време, пациентката се вратил кај д-р Карутерс и побарала нова инјекција. Кога таа рекла дека нема потреба за тоа, бидејќи блефароспазмот исчезнал, жената признала дека по првата инјекција нејзиниот изглед станал поотворена и помлад. Тогаш Џин му предложила на нејзиниот сопруг кој работел како дерматолог на истата клиника да го искористат ботоксот како средство за отстранување на брчки.
